De in 1953 op negenendertigjarige leeftijd gestorven Dylan Thomas was niet alleen de grootste lyrische dichter van zijn generatie. Deze dichter, om wie, getuige de niet aflatende stroom biografieën, essays en artikelen, een ware cultus is gegroeid, was tevens een invloedrijk prozaïst.

In de met een aantal verhalen gebundelde onvoltooid gebleven roman Avonturen aan den lijve toont Dylan Thomas dat hij de meest fantastische situaties aankan. Door de sprankelende taal en de rabelaisaanse humor is het een van de merkwaardigste prozaprestaties uit de moderne Engelse literatuur. Toen Dylan Thomas het boek schreef, voltrok zich in zijn literaire ontwikkeling een scherpe wending naar een grotere luciditeit en bewogener sociaal gevoel.

Uitzicht op zee is vooral belangwekkend om de scheidslijn die er door loopt, die twee fasen van Dylan Thomas’ontwikkeling als prozaïst aanduidt. Het eerste gedeelte bevat de verhalen die tussen 1934 en 1938 zijn geschreven. Ze zijn interessant voor wie belang stelt in de persoonlijkheid van de Keltische woordmagiër en visionair dichter. In de tweede helft van de verhalensectie overweegt het autobiografische element.