Panholzer moest bijdrukken, weer in oplages van 500 exemplaren. Wij, neerlandici uit het nabijgelegen Lambertten Kate-huis, kwamen volop aan onze trekken.

Over W.F. Hermans: ‘Een vriend leest mij de Age Bijkaart / van vandaag (alweer bar slecht)’.
Over Jac. van Hattum: ‘Jij knuffelt en streelt ze eerst / tot ze duidelijk zichtbaar zijn / opgewonden en dan vangt de wedstrijd aan. / Wie gooit er het trefzekerst / de meeste stalen ringen / om de meest rechtomhoog staande / phalli?’ Over Reve: ‘Maar Jezus, / dat gezeur over Maria de godganse / dag en nooit een verstandig woord / over iets anders, hoe hield Tijger/ dat vol?’
Over zijn uitgever Frans Panholzer schreef hij: Aan Frans, mijn uitgever
Als dit mijn laatste woorden zijn mochten, jij kunt er wat van. Wij hebben heel goed samengewerkt, inderdaad: poëzie voor iedereen bereikbaar die horen wil en voelen. Veel succes met je proefschrift. Ik leg de pen nu neder. Groeten aan Magda.

Het waren nog niet de laatste woorden van Sylvester Owen. Sub Signo Libelli drukte zijn Zeven kwatrijnen voor Joep (1977). Sylvester zette zijn dichterschap voort onder zijn eigen naam Arnold Spauwen (1946-2013). Er verscheen nog een vierde bundel bij Uitgeverij Panholzer, Sextetten voor Siem (april 1979), en tal van bundels bij andere kleine uitgeverijen.

De tweede Maagdenhuisbezetting vond plaats in april 1978. Frans en ik waren toen al belegen studenten, maar we waren erbij: ik uit nieuwsgierigheid, Frans omdat hij nu eenmaal overal opdook waar pamfletten werden verspreid. We hielpen mee in de drukkerij. Als de pers draaide plukte Frans een pamflet uit de stapel, keurde het aan alle kanten en borg het met twinkelende oogjes op in zijn map. Soms verdacht ik Frans ervan dat hij niet stencilde om actie te voeren, maar om zijn verzameling uit te breiden.

Tijdens een etentje op 8 maart met een mede-Maagdenhuisbezetter van het eerste uur, haalde ik herinneringen op aan Frans Panholzer. Ik vertelde over zijn verzameling Maagdenhuispamfletten en over onze ondermijnende activiteiten met Uitgeverij Nostalgia.

Maar moeten die pamfletten dan niet naar het IISG, opperde mijn tafelgenoot. Maak je geen zorgen, zei ik, dat is dik in orde. Frans heeft zijn collectie bij de Universiteitsbibliotheek ondergebracht en werkt daar als vrijwilliger noest aan een pamflettencatalogus. Hij had op zeker moment zelfs een kamertje bezet. Zijn onovertroffen catalogus staat daar bekend als ‘De Panholzer’.

Twee dagen later, op 10 maart 2016, stierf Frans Panholzer. Zo jammer. Frans had vast nog iets willen toevoegen aan zijn catalogus. En ik ben ervan overtuigd dat hij nog een paar pamflettenbibliografieën op stapel had staan.