De ‘Ethica Nicomachea’ van Aristoteles behoort zonder twijfel tot de allerbelangrijkste filosofische werken. Centraal staat de vraag hoe de mens een gelukkig en geslaagd leven kan realiseren. Vanuit deze vraagstelling maakt Aristoteles een diepgaande en scherpe analyse van het menselijk gedrag, het menselijk karakter en zijn intellectuele vermogens.

Met een groot psychologisch inzicht bespreekt hij de goede en slechte eigenschappen van de mens, de emoties en de fundamentele waarden in het menselijk leven, zoals verantwoordelijkheid, rechtvaardigheid en vriendschap. Aristoteles laat op indringende wijze zien dat er op het gebied van de moraal geen absolute normen bestaan en dat elke ethische theorie moet uitgaan van de menselijke natuur en de manier waarop mensen zich in alledaagse situaties gedragen.

In de ontwikkeling van de Europese cultuur heeft de Ethica Nicomachea een belangrijke rol gespeeld. Door de geschiedenis heen heeft het werk een zeer grote invloed gehad op filosofen, kerkvaders, schrijvers, geleerden en politici. Eeuwenlang was het de autoriteit op het gebied van de moraal. De laatste decennia staat de Ethica van Aristoteles met name in de vakkringen volop in de aandacht.