Er zijn eindeloos veel vaders en moeders, en nog veel meer dochters en zonen. En tussen al die ouders en kinderen heerst eindeloos veel liefde – en eindeloos veel onbegrip. Soms is er sprake van blinde liefde, soms van levenslange vriendschap, soms van machteloze woede. Maar wat we elkaar ook aandoen: wanneer een van ons sterft, vergaat de wereld.

In deze bloemlezing staan honderd aangrijpende, onthutsende en bemoedigende gedichten over het gezinsleven, over vaders, moeders, dochters, zonen en andere verwanten. Te zamen geven ze een haarscherpe kijk op het lief en leed dat familie heet.

Als we lezen hoe de dichter Nijhoff als kleine jongen met zijn moeder naar de wolken lag te kijken, kunnen we alleen maar met weemoed terugdenken aan onze eigen jeugd. En wie leest hoe onze beste dichters de dood van hun moeder verwoorden, moet zich wel gewonnen geven voor de weergaloze liefde die er uit deze kleine monumenten van verdriet spreekt.