Essaybundel – Een aantal teksten vanuit de eigen invalshoek over (één van) de begrippen ‘grens’, ‘jeugdtheater’ en ‘kindbeeld’.

Alleen al voor de prachtige kinderportretten van Hans Op de Beeck zou je Groot Toneel moeten kopen. De achtentwintig close-upfoto’s van kinderen die zich met gesloten ogen inbeelden iemand anders te zijn of zich op een andere plek te bevinden, zijn intrigerend: met bedrieglijke eenvoud en zeer veel oog voor detail slaagt deze beeldende kunstenaar er telkens opnieuw in om het kijken zelf op de proef te stellen.

Doordat de geportretteerde kinderen niet terugkijken, zoals in het klassieke portret, wordt de kijker zich veel bewuster van de paradox van het kijken. Details op de ‘gesloten’ gezichten voeren je mee naar een wereld achter de huid. De wereld van de droom, het verlangen, de herinnering. De portretfoto’s geven je even de illusie dat je met de kinderen mee kan kijken naar de wereld die zij zich inbeelden.

De auteurs kregen de opdracht om ‘vanuit hun gekoesterde invalshoek, vanuit hun taal’ te schrijven. De waaier van invalshoeken en taalregisters is een onmiskenbaar pluspunt. Er zijn overzichtsteksten en focusteksten, sterk geëngageerde bijdragen met inspirerende en uitdagende standpunten van mensen die met hun twee benen in een bepaalde praktijk staan of gestaan hebben, en teksten van gefascineerd of kritisch observerende ‘bezoekers’.

Auteurs als Gerhard Verfaillie (over kunsteducatie in het onderwijs) en Marianne Van Kerkhoven verweven met een grote vanzelfsprekendheid theorie en praktijk met elkaar in hun teksten.

Marianne Van Kerkhoven verbindt een beschrijving van het kunsteducatieve project Art Basics for Children met een reflectie over de paradoxen die in elke goede (kunst)opvoeding aanwezig zijn: overdracht en ervaring, vastleggen en openlaten, model en ontwikkeling. Wie vertrouwd is met haar werk, herkent de paradox tussen theorie en praktijk die haar ook met betrekking tot het artistieke werk nauw aan het hart ligt.

Katleen Van Langendonck knoopt aan bij haar fascinatie voor allerlei vormen van zintuiglijk theater dat zich buiten de klassieke theaterzaal afspeelt. Zij vergelijkt drie jeugdtheatervoorstellingen/installaties met twee parcours uit het volwassenencircuit, aan de hand van vier steeds terugkerende motieven: het huis, de toeschouwer als bezoeker/wandelaar/reiziger, de zintuigen, het spel.

Verder met bijdragen van Willem Elias, Béa Migom, Stefaan Vandelacluze, Tom Rummens, Karel Van Haesendonck, Mieke Versyp, Wouter Hillaert en Roel Verniers (de laatste over de positie van de recensent en het gesubsidieerde theater in een vercommercialiseerde samenleving).