Lévi Weemoedt is het pseudoniem van Isaäck Jacobus van Wijk (Geldrop, 22 oktober 1948).

AAN DE REIZIGER
Het streekvervoer in Drenthe
is kortgezegd aldus:
indien er al
iets langskomt
is het een collectebus.

‘Pessimisme kun je leren’ is het levensmotto van dichter-schrijver Lévi Weemoedt. Met zijn Kleine Trilogie der Treurigheid (Geduldig lijden, Geen bloemen en Zand erover) brak hij omstreeks 1980 vele harten met een voor poëzie onverwacht hoge verkoop tot gevolg.

Daarna verscheen nog af en toe een kleine bundel waarin de dichter rapporteerde over zijn bestaan, voor het laatst in 1999 met Rijk verleden:

TERUGBLIK IN EEN GLAS JENEVER
k Had een sprookjeshuwelijk,
achteraf beschouwd.
Maar ik was alleen
met de heks getrouwd.

In 2007 volgde nog Vanaf de dag dat ik mensen zag, Weemoedts verzamelde gedichten met een ‘Korte inhoud van het voorafgaande’:

Verliefd, verloofd, getrouwd, gescheiden,
dood en begraven: wát een tijden!

Hierna werd het stil rondom de dichter, die zich inmiddels in Assen (‘tweemaal as’) gevestigd zou hebben.

Maar ziedaar, met enige vertraging, in het droevige najaar van 2014, vijftien jaar na zijn laatste bundel, is er een nieuwe Weemoedt.