Zoon van haar vader is een boeiend en schokkend verhaal over een dochter uit een Marokkaans gezin, wier vader zo naar een zoon verlangt dat hij zijn achtste dochter opvoedt als jongen.

Aanvankelijk volg je het opgroeien van ‘Ahmed’, hoe de vader haar leert met een lage stem te praten, zich te scheren, hoe er een strakke band om de borsten wordt gewikkeld. Ze heeft goed door dat man zijn allerlei privileges met zich meebrengt.

Ahmed trouwt met nicht Fatima en het is logisch dat dit geen gelukkig huwelijk is. Na de dood van de epileptische Fatima sluit Ahmed zich op en volgt het geworstel met identiteit, gedachten en gevoelens in een hevige identiteitscrisis.

Het dagboek speelt hierbij een belangrijke rol. Echter het dagboek is voor een groot deel onleesbaar geworden door waterdruppels, tranen, het maanlicht? Leeft Ahmed later verder als vrouw, is ze dood, is ze één van de vertellers?